«Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak jest napisane u proroka Izajasza: Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, Jemu prostujcie ścieżki. Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając /przy tym/ swe grzechy. Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak głosił: Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym.»
Mk 1,1-8
Dzisiejsza Liturgia Słowa mówi, co jest najważniejsze w przeżywaniu Adwentu.
- Pamiętajmy, że Adwent jest oczekiwaniem na przyjście Jezusa.
- Pierwszy Adwent dobiegł końca wraz ze świadectwem Jana Chrzciciela.
- Obecnie oczekujemy paruzji, czyli trwamy w Adwencie eschatologicznym.
- By być dobrze przygotowanym na przyjście Pana, należy trwać w doskonałości, czyli bez plamy/skazy grzechu.
- Wyznajmy nasze grzechy w sakramencie pokuty i pojednania, by się oczyścić i by Duch Boży mógł w nas działać bez przeszkód!
Zatem – do dzieła! Błogosławionego tygodnia – już drugiego tygodnia Adwentu!
Przy okazji, zapraszam do odwiedzenia strony internetowej Ruchu Światło-Życie Diecezji Radomskiej, gdzie zamieszczone jest moje rozważanie – również na tę niedzielę! Po prostu kliknijcie >>TU<<!