Zesłanie Ducha Świętego – ołtarz w Kościele Mariackim w Krakowie, autorstwa Wita Stwosza.
„Wieczorem w dniu Zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.
J 20,19-23
Ewangelia pokazuje nam dziś dwa stany: przed tchnieniem Ducha i po nim.
Zauważmy: drzwi były zamknięte Z OBAWY. Bez Ducha Świętego nie jesteśmy mężni. I nie tylko nie możemy powiedzieć, że PANEM JEST JEZUS. To jest o wiele szersze zjawisko – rzutuje na całego człowieka. Strach jest narzędziem Szatana. Pamiętamy co było w Edenie, gdy pierwsi ludzie zgrzeszyli? Bali się. Bali się Miłości. Ukryli się, gdyż strach powiązany jest z grzechem – oddala od Boga w następstwie świadomego przekroczenia Jego poleceń. Strach przed konsekwencjami prowadzi do tym większego opuszczenia Boga, braku odpowiedzi na Jego poszukiwanie…
Duch Święty usuwa lęk. Czemu? Spójrzmy na tekst Ewangelii! „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.” – w mocy Ducha jest odpuszczać grzechy!. Grzech wniósł strach – by strach mógł być przezwyciężony, usunąc należy grzech!
Kto trwa w Duchu, nie grzeszy, a nawet jeśli się potknie, to nie leży długo. Kto trwa w Duchu – nie boi się, choćby nawet wrogowie i zgraja złoczyńców otoczyli go szańcem. Kto trwa w Duchu? Czy trwamy w Duchu?