fot. Lawrence OP // flickr.com
«Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz? Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus nachyliwszy się pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień. I powtórnie nachyliwszy się pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił? A ona odrzekła: Nikt, Panie! Rzekł do niej Jezus: I Ja ciebie nie potępiam. – Idź, a od tej chwili już nie grzesz.»
J 8,1-11
Jezus okazał się być na bakier z Mojżeszem. Żaden Żyd nie kwestionował Prawa, spisanego w Pięcioksięgu.
Wręcz przeciwnie – niektórzy z całą zawziętością przestrzegali je, szczególnie koncentrując się na występkach, za które groziła śmierć.
Jezus żąda bardziej miłosierdzia niż kary, dlatego ukamienowanie nie doszło do skutku. Faryzeusze i uczeni w Piśmie zapewne nie spodziewali się, że Nazarejczyk – będąc na bakier z Mojżeszem – może równocześnie ujść z ich, żądnych krwi, rąk. Pokazując, że sądzenie nie należy do splamionych występkiem, Jezus daje ważną lekcję również nam.
Nie sądźmy. Sędzia jest jeden. Jest sprawiedliwy i miłosierny. Nie wyręczajmy Go. Jedyne, co warto robić w imieniu Boga, to przebaczać i zachęcać do zmiany życia. Jest ku temu najlepszy czas – Wielki Post.