«Zaraz też Duch wyprowadził Go na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś usługiwali Mu. Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.»
Mk 1,12-15
Spodobała mi się nazwa „Izdebka Spotkania”, dlatego na czas Wielkiego Postu – „Namiot Spotkania” pozostanie Izdebką! 🙂
Wejdźmy zatem do naszej izdebki…
Jezus uciekł na pustynię po chrzcie. Czemu uciekł? No pomyślmy – niebo zagrzmiało, Jan Chrzciciel pokazał palcem: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”, działy się dziwne rzeczy, które widziały tłumy.
Śmiem twierdzić, że pierwsze kuszenie miało miejsce jeszcze przed podjętym postem. Pokusa „fejmu”. Kto z nas, współcześnie żyjących, nie wykorzystałby Bożą moc do czegoś, nie ujętego zbawczą misją? Po prostu: by być sławnym?
Jezus chyba specjalnie poddaje swe ciało umartwieniom, by ułomna natura człowieka – przez Niego i w Nim – odzyskała blask niezwyciężoności! Pokazuje nam przez to, że by głosić Boga innym ludziom – potrzeba postu, wyrzeczenia, przezwyciężania pokus.
Podejmijmy wyzwanie.