„Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym. Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie. Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: To jest Król żydowski. Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas. Lecz drugi, karcąc go, rzekł: Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił. I dodał: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju”.
Łk 23,35-43
Kościół Święty daje nam, w Liturgii Słowa, dotknąć jednego z największych wydarzeń w historii globu. W dzisiejszej Ewangelii stajemy pod krzyżem, na którym Jezus sam siebie złożył w ofierze najmilszej – najdoskonalszej.
Na pierwszy rzut oka, nie dostrzegamy w tym wyjątku z Pisma Świętego żadnej oznaki królewskości Jezusa. Bo oto przedstawiany jest nam obraz umęczonego, odartego z godności, wyśmiewanego przez przechodniów (i współskazańca) człowieka. Na dodatek – odbierającego największe upokorzenie, karę śmierci przez ukrzyżowanie. Co więcej – wszystkie znaki wskazują, że On nie jest królem: nie zszedł z krzyża, nie wybawił Siebie… I ten szyderczy napis!
Na szczęście, nasze pierwsze wrażenie – to tylko pozór.
Jego królestwo nie jest z tego świata. Przypomnijmy sobie, On ma władzę nad życiem i śmiercią, zdrowiem i chorobą, nawet niebo i morze są Mu posłuszne. Wszystkie Jego cuda przemawiają za władzą!
Dlaczego nie zszedł z krzyża? Bo nie chciał. Przyszedł, by zbawić, a nie po to, aby robić show. Gdyby zszedł, wszyscy padliby na twarz… Ale czy byłoby to zwycięstwo? Nie! Zaprzeczyłby wtedy Sobie! Udowodniłby swoją wszechmoc, ale uczyniłby to kosztem Dobrej Nowiny! Wszelkie Swoje słowa, jak wiemy, Jezus potwierdził czynem! Jego posłannictwo opisali Prorocy… Sam Bóg-Ojciec rzekł, na samym początku historii, że On zmiażdży Szatanowi głowę… a uczynił to właśnie poprzez ofiarę krzyżową. Przez umęczenie, kaźń i śmierć – wymazał grzech, popełniony przez człowieka. Ponieważ Adam zgrzeszył, Nowy Adam musiał przynieść rozgrzeszenie. Ponieważ przez Adama przyszła śmierć, Nowy Adam przyniósł życie!
Jezus JEST Królem. Bo On sam Swe życie oddał – i sam je odzyskał. Własną mocą wrócił do ziemskiego życia!
Jezus JEST Królem. Dobry Łotr jest dowodem na to, że władza Chrystusa sięga poza ramy Ziemi.
Jezus JEST Królem. Bo Bóg jest Królem. Jezus – to Bóg.
Jezus JEST Królem. Ale czy jest MOIM Królem? Pamiętajmy – Jego potęga objawi się w naszym życiu dopiero wtedy, gdy Mu na to pozwolimy.
Dobry Król miłuje. Jezus kocha nas na tyle, że pozwala nam Siebie wybrać. To wielki zaszczyt wybrać na króla kogokolwiek. O ile większy – gdy Królem Twego życia zostanie sam Bóg!
Błogosławionego tygodnia!